İstanbul Şiir Misal

Bir efsane mevsimi sen içimde tüten düþ.
Boðaz’a doðan güneþ Ýstanbul’u kýskanýr.
Senden yadigar kalan çay ýtýrlý som gülüþ.
Erguvanlar açýnca görenler seni sanýr.
Çayýn has ikliminde Ýstanbul þiir misal.


Üsküdar’a albeni çaya dair her makam.
Kýz Kulesi süzülür zarafet ehli kuðu.
Çaynaðme’de çay içen bu hayattan alýr kam.
Bir periden bahseder çayýn üstünde buðu.
Gamzende saklý imde Ýstanbul þiir misal.


Mihrimah Sultan gelir mihman olur mekana.
Ýnce belli içinde kaç þarký bestelenir.
Çay rayihasý siner bir dükkanda her ana.
Ney tambur ut sesinden naðmeler destelenir.
Çayýn has ikliminde Ýstanbul þiir misal.


Berraklaþýr anýlar acý çayýn tadýnda.
Hatýra atlasýna iþlenir tebessümün.
Gül haza güzelleþir gül emsal adýnda.
Sen gülünce þevk ile doðar bu þehire gün.
Gamzende saklý imde Ýstanbul þiir misal.


Asaf Osman Efendi suzinak bir çay demler.
Bir taksimin ardýnca geçilir nice fasýl.
Silinir bu minvalde gönüldeki elemler.
Bu ünsiyet deminden muhabbet olur hasýl.
Çayýn has ikliminde Ýstanbul þiir misal.


Seni fýsýldar demlik bardaðýn kulaðýna.
Iþýl ýþýl gülüþün çaya hep ilham olur.
Çay saati her nefes düþer gönül aðýna.
Çayýn rayihasýnda cümle hâl seni solur.
Gamzende saklý imde Ýstanbul þiir misal.
12.02.2015 Ýbrahim Kilik



Sosyal Medyada Paylaşın: