Gecenin sessizliði vuruyor yüzüme. Yataðýmýn soðukluðu üþütüyor sol yanýmý. Kalkýyorum sýcaklýðýn ardýndan, O’nu bulmaya. Bir elime kahve bir elime sigara düþüyor istemsiz. Ayný gökyüzü altýnda biz deðil ama, Yüreðime fazla gelen duman senin dumanýnla buluþuyor havada.
Dudaklarýmda senden kalan aþk kýrýntýlarý yön veriyor dumanýma. Senin dumanýnda adýný,tadýný bilmediðim bir kýrýntý. Biliyorum mýsralarýmýn kadavrasý, Yaþarken baþkasýnda sen,yaþýyorum içimde anlatamadýklarýmý,hayallerimi...
Yaþým küçük belki ancak aþkýmda,yaþadýklarýmda benden büyük! Sesler geliyor balkonlardan. Yakalanýyoruz dumanlarýmýz henüz yeni buluþmuþken havada,babama. Kýrýlýyor dalým,bardaðým, Patlýyor yanaðýmda acý sert bir tokat, Uyanýyorum... Karþýmda babam; ’Günaydýn evlat! Yeni gün,yeni umut,belki de yeni bir aþk havada’...
Habib ORAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
habib orak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.