GİBİSİN...
Bir sonbahar akþamý rastladým sana,
Ýnci tanesi gibi girdin dünyama,
Renk veriyordun inan her bir yana,
Sen uzakta olsan da yanýmda gibisin.
En karanlýk gecenin sabahýnda,
Nazende ol güneþ misali doð þafakta,
Tan vakti seninle her gün aðarmakta,
Olsan da sen uzakta kanýmda gibisin.
Pýrýl, pýrýl parlarsýn bu hayatta,
Kýrlarda koþarsýn çýplak ayakla,
O zaman bütünleþ bu topraklarla,
Çok uzakta olsan da canýmda gibisin.
Kaçan zamana yanýp aðlama,
Aþk uðruna asla kendini daðlama,
Ya nasip de aç ellerini Allaha,
Al gülüm uzakta olsan da benim gibisin.
Paris’te aþýk ol lakin kendini salma,
Irak diyarlarda özünden olma,
Ne ederim diye asla sýkýntý duyma,
Aç gözlerini nazende rüyaya dalma,
Racon kesme uzakta olsan da bizden birisin.
Zafer Özcan-(10.02.2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.