KÜSKÜNÜM

Sen varsýn ,ben varým biz yok artýk.
Dýþarda yaðmur var çýkma ýslanýrsýn diyen sen,üstü kapalý dört duvarda kendi göz yaþlarýmda boðdun beni.
Oysa ne güzel müjdelemiþti kalbim seni hayellerime.
Ýþte ondan kalbimin inadýna,yýkýlýþýna kuruyorum düþlerimi.kuruyorum ve beraber yýkýlýyorum...
Þaþmýyorum ve panik yapmýyorum artýk yýkýþlarýmda.
Çocukken hep derdi annem ’koþma düþersin oðlum ’ diye..!
Sen ise ben sana emeklerken yerlerde sürüdün beni !
Kurþun düþmanýn kalbinde güzel durur,ne düþmaným vardýki kimin kurþunuydun sen...
Artýk ne yurdumun ve hatta dünyanýn yüz ölçümünün hiç önemi yok...!!!
Enlem ve boylamý dört duvar olduktan sonra bu bedenin,hektarlardan banane...
Güneþin aydýnlýðý kar etmez perdesi kapalý pencereye...
Milletin çilekeþ dediðini gördüðümde ’haline þükret’ diyesim geliyor...
Ahh ahh bee annem çalýyosun ya kapýyý acýkmadýn mý ? diye
Bir tek sen demiyorsun yýkýldý bu diye...
Birde bu yüzden kýzýyorum ya kendime! emeklerinin karþýlýðýnda benim gibi etten bir virane...
Çocukluk arkadaþlarýmý görüyorum çocuklarý ile el ele bakkala giderken...
Bense daha o hayalimin yolunda çocuk kaldýðýmý anladým.
Ýlk zamanlar usandým yalnýzlýktan derdim,þimdi baþkalarýndan sakýnýrým oldum.
Bir türlü anlamadým ne vardý ki onda!
Nasýl torbasýna doldurdu yaþama sevincimi ve hayellerimi!
Hýrsýzlarýn dolandýrýcýlarýn dokunamadýðýný alýp gitmiþti.
Hal böyle olunca ifadeside geçersiz oluyor sevenin.
Bense amaliyatta narkoz yemiþ hasta gibi tüm bedenimi teslime býrakmýþtým.
Savunmam yok artýk...
Boynumu büktüm ve sustum...
Ýster dar aðacý,isterse zindan!
Son arzun nedir diye sormadan
Ya toprak yada kara zindan verin bana garip anam duymadan...!



Sosyal Medyada Paylaşın: