Yaþamla ölüm arasýndaki farkýn çizgisinde yatýyorum her gece. Ýncecik bir çizgi, Fakir umutlarýn,zengin aþký. Kýrýldým daha da kýrýlýrým en ince düþüncelerden. Gelecek unutkan,geçmiþ hiç çýkmýyor akýldan... ~ Kelimeler gözlerimden kaleme düþüyor yaðmur misali kalbine. Yazdýðým mektuplar,okuduðum þiirler geliyor gözümün önüne. Özlemin burnumun direðini kýran en güzel koku. Hayalinse hiç kaybolmuyor beynimin tenhalarýndan. Gelecek unutkan,geçmiþ hiç çýkmýyor akýldan... ~ Mutluluk gözlerinde mutlu,umut o hiç göstermediðin sevginde umutlu. Görebilmek için seni daha kaç güneþ doðacak sevgili! Okþamak için keder yüklü saçlarýný daha ne kadar su akacak denizlerden!
Umutta,mutlulukta seninle bir gitti. Gelecek unutkan,geçmiþ hiç çýkmýyor akýldan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
habib orak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.