Ey ömür; Eriyip gidiyorsun nazarýmda buz tutmuþ kütle gibi Sanýrým! güneþe kafa tutmak ne haddime diyorsun Kaybolmuþ eski buzluðun, güneþe;teslim bayraðýný çekmiþsin Ve nihayet hayat denen bilinmez içerisinde eriyip tükenmiþsin.
Sýcacýk baþlangýçlarla baþlamýþ nurefþan ortamlarda büyümüþtün Çelme takmaya çalýþýrken hayatýn sana karþý kafa tutmalarýna O dað senin bu dað benim dolaþýp kýrk çiçekten bal almýþtýn arý gibi Þimdilerde kanadýn kýrýlmýþ düþmüþsün çaresiz, olamazsýn artýk eskisi gibi
Sosyal Medyada Paylaşın:
türkü diyarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.