HANİ BENİM...

Hani benim çocukluðum nereye saklandý?
Kayboldum kendimde bulamýyorum...
Hayatým saklambaca döndü, bir vardým bir yoktum;
Masallarýn bazen peri kýzýydým bazen de yakýþýklý prensi,
Çocukluðumu bilmeden, anlamadan birden insan oluverdim...


Beni insan doðurdu anamý da, hiç insan gibi yaþadým mý?
Göz kapaklarým þemsiye oldu hüzün yaðmurlarýnda...
Ekmeðim boðazýmda kaldý, týkadý nefesimi þan, þöhret, para.
Ellerimi kelepçeledi, iftiralar, yalanlar ve sahtekarlýklar...

Hani benim gençliðim kimler çaldý?
Kimin sofrasýnda meze oldu anýlarým,
Kim demledi beni çay niyetine içti yudum-yudum...
Kimin gözünde nazara geldi sevgimiz?
Terk eden ben miydim yoksa evlenip giden sen mi?

Hani bizim sevdamýz, kimlerin elinde oyuncak oldu?
Kim astý bizi dilek aðacýna, dallarýna kim baðladý bizi?
Ayrýlýðýn yollarýnda kim çiðnedi esen tenimizin kokusunu?
Hangi daðda kurt gibi uluduk, kim vurdu bizi?

Hani bizim geçmiþimiz ve geleceðimiz?
Hangi devlete millettik, hani tarihimiz, ecdadýmýz?
Nereye sürgün gitti özgürlüðümüz, nerde kaldý barýþýmýz?
Hani bizim insanlýk bayraðýmýz, hangi sýnýrlarda dalgalanýyor?

Hani bizim varlýðýmýz - yokluðumuz atýldýk-satýldýk mý?
Dövüldük, sövüldük ve öldük; þehit düþtü insanlýðýmýz...
Neydi bizi arkamýzdan vuran, kibir, gurur, kýskançlýk mý?
Para hýrsý kopardý kafamýzý, aldý aklýmýzý baþýmýzdan...

Hani benim yaþantým, eskidim ve yaþlandým mý?
Bu hayattan ne anladým, ne gördüm-bildim ki, neyi öðreteyim?
Çýplak geldim, çýplak gideceðim boyum kadar mezarýmda;
Aðýrlýðým kadar toprak olacaðým, ne sandým ki kendimi?
Neyleyim ölümlü hayatý, ben ölümsüzlüðe sensiz gideceðim...

Hani benim güzelliðim-çirkinliðim; mutluluðum ve kederim?
Hepsini zaman aldý benden, süpürdü rüzgarýyla esip gitti...
Ýki yüzlü dedikoducularýn dilinde söylenen söz bile kalmadý.
Arkamdan ne aðlayaným oldu ne de gülenim,
Zaman ne çabuk hazýrladý beni ölüme, adýma kefen bile dikiverdi...

Hani benim hastalýðým, ölüm sebebim sen mi olacaksýn?
Canýmý sen mi alacaksýn Azrail den önce, kalbimi sen mi durduracaksýn?
Nefesimi senin dudaklarýn mý kesecek, açýk gözlerimi kapatacak mýsýn?
Günahlarýmý sevaplarýmý sen mi tartacaksýn meleklerden önce;
Nesin sen insan mý, melek mi yoksa þeytan mý?

Hani benim mezarým kim kazdý, kim örttü üstümü?
Dua etti mi insanlar arkamdan haklarýný helal ettiler mi?
Ya sen ey sevgili?
Yaþayanlar ölüleri görmez derler ama ölüler görürmüþ;
Eðer öyle ise bil ki ben ölsem de hep senin peþindeyim.
Yaþarken de ölürken de seni hiç yalnýz býrakmayacaðým...

Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: