siyaha çalıyor kalan her şey aşktan

hikayemiz nasýl da benzeþiyor aslýnda
hüzne deðen hangi rüzgarýn ardý yaðmur deðildir
kuþlar da sýkýlmaz mý uçmaktan göç zorunlu olunca
aþk dediðin uçmak kadar yavan bir kelime deðildir..

öyleyse yalnýz hissederek dokunmalý evrene
bir þiir - bir düþ - bir ince yaðmur gibi..
ama düþtüðün yerde çiçeklenmiyorsa yeniden
düpedüz bir yalandan ibarettir sevgi..

ahh yaþamýn gizinden soyunan anlam
ayrýlýðýn o kesici rüzgarý..
kirpiðinin ucundan yükselen yangýn
parçalanan kederin kesif yaný...

hadi beni kýr þimdi bütün þarkýlarýn inceldiði yerden
camlarýn esnediði dallarýn büküldüðü
ve rotasýndan saptýðý yerden rayýnda giden her þeyin..

eksi bir zaman yaz aþkýn yitirilmiþ hanesine
hislerin buzul kentinde yürüyen bir adam resmi çiz
usulca öykünü sýyýrýp anýlarýn yüzeyinden
derinliðine yaðan bir yaðmur býrak yerine..

ve mühürlenip kapansýn artýk bu þiir
diðer mevsimlerin örtbas ettiði
yazdan kalma bir tutanak gibi..
rüzgara eðilen ahþap bir kapý gibi yahut
bütün yaþanmýþlýklarýn yüzüne çarparak kendini..


volkan aksal

Sosyal Medyada Paylaşın: