Sonra Kendime Boşluk

Her gece Güneþ’in çocuklarý gibi damladýk tenine
Çok defalar izimiz kaldý geçmiþten
Sonra sabah oldu yine
Çocuklar unuutu kavgayý
Güne oyunlar baþladý


Kocaman kadýnlardýk
Baba adamlar
Sisden perdeler düþtü gözlerimize
Ben uyuttum
Onlar sustular




Bir masalýn hep sonuna baðladýk umutlarý
Yeþil kýrlar mutluluk
Ölüm siyah
Sonra parmaklar dokundu ayrýlýklara
Serden Geçmek yardan ummak filizlendi


Bir baktým bin durdum
Yarým Yürüdüm kendime
Koþar adým gelen tökezledi son Adýmda
Sonra Boþluk devasa



En derin en siyah
Sustum yine kendime...
Sosyal Medyada Paylaşın: