Madenci

Madenci

Ölümle yaþam arasý
Karanlýk dehlizlerde gün ýþýðý
Alýn teri, kömür karasý elleri,
Nasýl bir aþkla sarar sevgililerini
Ölümüne ölürcesine

Gün ýþýðýna dayanamazlar

Aðarmadan inilir ocaklara
Parýldar Ocak içinde fenerler
Kazma, kürek, baret, eldiven,
Bugün de yaþarsak yeniden
Papatya götüreceðim
Kararmýþ ellerimden

Koca daðlar var üzerimde
Senin için, bekle…
Dað devrilmezse
Döneceðim evime.

Bilerek gitmek ölüme ne zor
Yaþamak boyunlarýmýzda urgan
Dýþarýda bekler karýsý, çocuklarý
Gözü yaþlý, oyuncak, mamasý
Bu yüzden duramam
Ölümüne inerim
Ýnan sizin gülümsemenizi çok severim


Ama ellerim
Karasý kömür karasý, kokusu ekmek
Çizmelerim kirletmesin, istemem üzmek
Karanlýkta öðrendim yaþamayý
Aydýnlýk dünya bana küs

Ölümcül düþlerde uyanýrým karanlýða
Her gün bir dað devrilir
Alýþtým ölümle yaþamaya
Olmasa sýrtýmdaki bu kamçý
Girmem belki
O zaman da olmaz ki
Elimde oyuncak parasý…









Sosyal Medyada Paylaşın: