BİR ÇOCUK

Bir çocuk iþte
Kara gözleri neler söylüyordu neler
Okumaya yürek ister
Hüzün yazýyordu yüzünde
Birde yaþadýðý gerçekler
Çýplak ayaklarý
Bir çift kara lastik ayakkabý içinde
Eðer ayakkabý denirse
Üþümeyi unutmuþtu çoktan
Çýkarýyordu ekmeðini çöpten

Bir çocuk iþte
Çöpleri karýþtýrmayý býrakmýþ
Gözleri takýlmýþ kalmýþ
Okuldan dönen çocuklara
Sýrtlarýndaki okul çantalarýna
Gitmek istermiydi acaba okula
Derken ayýldý birden özüne döndü
Kendi sýrtýnda dünyanýn yükü
Kirin her rengiyle bezenmiþ üstübaþý
Aslýnda çöpün üniformasý
Birde çuvala monteli iki tekerli arabasý
Diðer iki teker omuzlarý
Bazen üstüne binip yokuþ aþaðý
Yýldýrým hýzýyla sürdüðü arabasý
Belki de bütün dünyasý

Bir çocuðum ben iþte
Alnýmda çöp kiriyle yazýlmýþ bir yazý
Ne yaparsýn alan razý satan razý
Ondan bundan arta kalanlarýn bazýsý
Bana açýlan bir ekmek kapýsý
Ne yarar ne yaramaz
Bilmemiþlik olmaz
Bu bir meslekse eðer
Benim için yapýlmaya deðer
Okul neki neme lazým
Bende babam gibi olacaðým
Büyüyünce olacak eski bir arabam
Ona sýðacak ekmek davam
Kimselerin oturmadýðý metruk bir evde
Kuracaðým bir aile
Çocuklarýmda da ayný meþgale
Çöpleri eþeleye eþeleye
Geçecek ömür denen kýsa dönence

Bir öðretmen iþte
Adam sende geç git diyemez
Bu sahne hüsranla bitemez
Gözlerdeki ýþýðý görmemezlik edemez
Tutar çocuðun elinden
Deðiþmeli bu kader derinden
Sen okullu olmalýsýn
Kardeþlerine ýþýk olmalýsýn
Ne duruyorsun düþ önüme
Cehalete sende vur bir fiske
Mutlu sonla bitsin bu hikaye


Turan UYSAL
30 Eylül 2014 Çankaya



Sosyal Medyada Paylaşın: