Rüyalarýmda hep uçardým
Çocukluðumda
Bir çýrpýda ülkeler, denizler aþar
Kuþlarla yarýþýrdým
Mavi bulutlar okþardý kanatlarýmý
Uyanmak istemezdim o tatlý düþlerden
Anneme sorardým;
-sen de uçuyor musun anne.?
-sadece çocuklar uçar, çünkü onlar melektir
derdi
Kanatlarým kýrýldýðýnda anladým..!
Sevdanýn rengini pembe bilirdim mesela
Gökkkuþaðý altýndan geçince
Düþlerin gerçekleceðini zanneder
Yanacaðýmý bilmezdim
Meðer kýrmýzý yakarmýþ
Leyla urbasý giydiðimde anladým.
Maðrur baþýmý kimse eðdiremez sanýrdým
Yüreðim cam kýrýklarý dolunca
Bir vefasýza kul olunca anladým..!
Ben ne zaman büyüdüm anne.?
Keþke hep çocuk kalabilseydim
Sadece oyuncaklarýmý alýp kýrsalar
Kimse kalbimi çalýp kýrmasaydý
Ah keþke
Sadece sana tutuklu kalabilseydim
Üþümeseydi, kanamasaydý yüreðim
Gülüþlerim soldukça, umutlarým yittikçe
Tek senin sevgin çýkarsýzmýþ
Büyüyünce anladým..!
Duygu Þen
Þiire güzel yorumuyla ses olan Hazarbey’e sonsuz teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.