yaþadýklarým hüzün bir aþk hikayesidir
sonu hüsranla biten
nerede o þimdi birbirini çok seven
þarkýlarýn sözlerinde hatýrlanan
önceleri sevilen sonra unutulup giden
dudak izlerini ararým içtiðim her kadehte
yüreðim asude denizde
çekiyorum kürekleri aheste
sen gelirsin gözlerimin önüne
depreþir yaram dolar gözlerim
bilmem ki neden yine de özlerim
sorgularým kendimi neden niçinlerle
yine de toz konduramam sevgime
gözlerinde baþlayan aþkýmý bitiremem bir kalemde
rüzgar eken fýrtýna biçer desem de
yaþýyorsun içimde sen bilmesen de
ne Eylüller gördü bu yürek
ne fýrtýnalar nice tufanlar
atlattý limanýna sýðýnarak
yýlmadý yýkýlmadý
durdu sevdasýnýn arkasýnda dimdik
biz böyle sevmiþtik
canýmýzý adayarak aþk yoluna
diyemezdik birbirimize
tak sepeti koluna
savrulduk þimdi küçük bir yelde
kalmadý eser þimdi o sevgide
anýlarla avunmak olsa da teselli
yine de bitmeyecek sana olan bu sevgi ...
Refik
07 . 02 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.