Ayrýlýrken beni unut demiþtin, Madem sen öyle istedin Ben de unuttum Lakin zoraki olan Bu ayrýlýk ölümden bile Ýnan zul geldi bana
Ayrýlýrken unut demiþtin Unuttum iþte Sinemdeki aþk acýsýný Kalbimi inciten ayrýlýklarý Yeri göðü çýnlatan hýçkýrýklarý da unuttum
Gözün aydýn Ruhuma hayat veren duygular yok þimdi Unuttum seni Ýhtiraslý dokunuþlarý unuttum Unuttum yaþadýklarýmýza dair her þeyi Lav püskürtmeleri gibi attým içimden tüm geçmiþi Evlilik hayallerini Þirin mi þirin bir kýzýmýz olacaðýný Ýçimde sýr gibi sakladýðým seviþmelerimizi de unuttum
Hatýrlar mýsýn sahi Seninle ilk tanýþtýðýmda mutluluktan yaþarmýþtý gözlerim
Sen Ne oldu diye sorunca Ben de Toz kaçtý demiþtim Þimdi kuru bir çöl gibi Bir damla yaþa hasret gözlerim
Ne oldu söyler misin Bu kadar mý kýsaydý yaþam Ne tez hazan geldi Hoyrat rüzgarlarýn oyuncaðý gibi Savrulup duruyorum bir yaprak misali
Þikayet ediyorum sanma sakýn Sadece haberin olsun istedim Ben seni çoktan unuttum
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.