GERÇEĞE DÜŞMEK

Yeni birgünün ortasýndayým,
Ömrümünde ortasýdýr belki,ne belli...
Belkide ömrüm az kamýþ,
Ne belli,
Kimbilebilir...
Bugünlerde arkadaþlar arasýnda ölüm cümleleri kurulmuyormu,
Ortak bir tanýdýk,gencecik,iki çocuklu,canýnla pençeleþmiyormu,o pis hastalýkdan.
Bugünlerde,
Dünlerde her gazete,her televizyonda,bir ölüm haberi yokmu,
Var!.
Var evet...
Ne zaman ölümü duymuyacak bu kulaklým,
Sanýrým ölünce,
Duymaz olacak kendi sesimi ve tüm sesleri.

Oysa ölümden bahsetmeyi bile sevmem.

Gerçi bazý ayrýlýklar,en az onun provasý kadar insana acý vermez mi?
Verir elbette,
Ýçden ve dayanýlmaz derecede sevilen her aþkda...

Bugünlerde,aþk ve ölüm baþa baþ gidiyor yürek yarýþýmda,
Ýnsan kendinde olmayanýmý istermiþ ne?

Cam açýk,
Öyle güzel bir Ýzmir zamaný ki,
Dýþarýdan araba,kalabalýk ve yaþam sesi dolmuyormu odaya,
Yazdýklarýmýn tüm büyüsü,beceriksiz büyücülerin nefeslerine dönüyor.

Kimbilir,
Yaza çýkar yarým aklým,
Ve zehirli aðlarýndan yapýlma,
Aþka düþer belki kalbim...
Bomboþ sesler geliyor içeriden,
Belki,
Kimbilir,
Sevilecek birkiþi daha kalmýþdýr kenarda köþede...

KALBÝM,
Temennilerin gölgesinde,
Güzel,yumuþak bir kýþýn ortasýnda,
Umutsuzca,
Gelecek olanýn ayak seslerine kulak kesilmiyormu?
Evt.....
Kesiliyor,
Tüm pozitivize edilmiþ hücreleriyle hemde.

Ýç sesim gene hortladý,
Kalk kýz klavyenin baþýndan,
Akþama kýzlar ve kocalarýyla balýk partisi var...
Gerçeðe düþmek,
Bu olsa gerek...BRN



Sosyal Medyada Paylaşın: