KALBİMİN KÜLLERİ

Kalbimden ayaklarýma,
sen giderken,
Küçük küller döküldü...
Ilýk meltem esmiyor,
zira kalbin,kalbimin çarmýhýydý...
Pamuk ipliðine baðlýydýk,
sonra kopduk.
Çimenleri kokla,
Gökyüzüne bak benim için,
Ýç benim için,
Benim olmadýðým yerde...
Ölemiyorsak eðer,sev benim için.
Baþka açýlardan bak bana,
olduðum gibi kabul etmiyorsan...
Aþýrýcý ol,
Aykýrý,
Ama asla kukla deðil.
Ýplerin olmasýn hayata karþý.
Bir nehir aksýn ve benim kokumu getirsin sana,
Özgür olmak istiyorsan ol.
Ömrümün hasatý SENSÝN.
Fakat kaldýramadýðým bir hasatsýn.


Seni sevmek kurallarý unutmakdýr,
Beni üzemessin,
Üzümeyeceðin kadar sana olan aþkým,içimde...
senden bana kalan,
Aþkdýr...

Aþk korkusuzlarýn iþidir...
Yüzün rüzgarlarýmda uçuþan ince bir ipek parçasýdýr.
Alevlere dolanýyor bak içimdeki aþkýn,
Öyleyse beni gör!...
Derisi soyulmuþ bir hayvan kadar gerçeðim...
Sosyal Medyada Paylaşın: