Şubat...

Þubat,20/08





Yýllar yýllar önceydi
Þubat’ýn bilmem nesi…

Sevgilime bir þiir yazmýþtým
Doðum günü hediyesi…

Güzel
Temiz bir kýzdým
Fakülte öðrencisi…

Ýflas etmiþti rahmetli babam
Birkaç yýl öncesi…

Lise son sýnýftaydým,
Bugün gibi hatýrlarým
Elimde simit parasý
Burnumda kokusu…
Elimde otobüs bileti
Ayaðýmý vuran ayakkabýlarýma inat…

Tüketmek zorumda deðilsin, az biraz daha dayan…

Ekmek yersin evde gevrek yerine…

Söylemedim de çoðu kere anneme…

Üzülürdü, bilirim, çokça,
Kýzým, elinde vardý, kullansaydýn ya…

Tostlar hazýrlardý sabahýn köründe her birimize
Babama…
Bana…

Ucuz peynir ve salçayla…

Sarar sarmalar
Öðle yemeði niyetine yanýmýza koyar,
Arasýnda mutlaka gülümsemesi var…

Þubat’ýn son günlerinden biriydi,
Bir þiir yazmýþtým sevgilime
Doðum günü hediyesi…

Hiç unutmam, demiþti ki,
Bir deodorant parasý alamadýn mý anandan!...

Güzel bir kýzdým…
Ýçi temiz…

Saf…

Sanýrým biraz fazla salak…

Þubat çaðrýþtýrdý,
Yoksa…
Evlendiðimi yazmazdým bu adamla…

Vallaha da…

Gülgün Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: