alfabe üzerinde
resmi kayýtlý olmayan
harflerle anlatmaktýr
seni sevmek
...
çocuk bakýþlý hasrete
mapus yüreðin kaçaklýðýydý sevda
gelinciklerin özgür köküyle
topraðýn altýndan
ayaklarýnýn vatanýna ulaþmak
firar düþlerime belenmiþ
en yiðit eþkýyalýðýmdý
aþka attýðým çeltikler
demir parmaklýk yokluðunun
uzaktaki boþluðuna
çizdiðim suretindi
gemiler yüzüyordu gözlerinde
yanaklarýnda akýyordu nehirler
kirpik uçlarýna tutunmuþ kuþlar
dudaklarýnda doðacak
baharý bekliyorlardý
illegal duvarlara
týrnaklarýmla yazdýðým
halklarýmla sevdim seni
þiirler yaðmur giyip
pütürlerin üzerine düþerdi
Edirne’den Ardahan’a
toplanmýþ damlalar
çeltik atan kadýnlarý
yer altýndan alýn terini
vurgun yemiþ balýkçýlarý
çocuk yaþta analarý
gün görmemiþ umutlarýyla
yoksul düþleri getirirdi
üstü baþý kanrevan insanlara
sevdaný kundaklayýp
sol elime geçirdiðim sesimle
bin yýllýk acýlý ninniler söylerdim
aðaçlar çýplak duyumsarken hayatý
gövdelerine düþmüþ sarý sýcaðýn
yanaðýndan öpmekti seni sevmek
berrak yüzünde çakýllar olurdu suyun
mevsime açýlmýþ sesinde duyardým seni
bülbülün þarkýsýna karýþýrdý, dinlerdim
daðlarýn eteklerine çarpar
göðsüme inerdi sislerle
çobanýn kavalýyla gelirdi
rüzgarýn serinliðine biner giderdi
bir sürekli duyumsamaydý sesin
turnalarýn göç sessizliyle dinlerdim
bir çocuðun gülüþüne gömülmek kadar
güzeldi seni sevmek
uçurtma yapar yalnýzlýðýmý
göðün kalabalýk mavisinde
saçlarýn niyetine uçururdum
sonra koklardým tellerini
bir, bir koklardým
berfinler, güller, karanfiller geçerdi iklimden
herþey tabiat kokardý
sen kokardýn
kana, kana koklardým seni
savaþsýz bir dünyanýn
barýþa ilk doðan bebeðinin
sevinciydi seni sevmek
bunca aðýr tahribatlý ömürler dünyasýnda
aþkýn, umudun, düþün, zaferin adýna
kirlenmiþlikten arýnýp
insanlýkla yýkanmaktý seni sevmek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.