HAVAM

Benimle yaþýyor bu hava;
Nefes alýyor zaman,
Benimle doðdu ve ölecek...


Bu hava benim geldiðim yerlerden geliyor.
Sonsuz evren tarafýndan sürüklenerek,
Havasý batsýn, bir gün beni delirtecek...

Binlerce kez sordum kendime, neden?
Ama bu hava her defasýnda benim soluðumu kesti.
Herkesten önce o konuþuyor
Ve onun rüzgarý uçuruyor benim sesimi...
Esiyor havam...

Dur! diyerek bana;
Hýzla geliyor arkamdan ve beni geçiyor.
Fýrtýnayla savuran, beni buharlaþtýran bir hava bu...

Sürükleniyorum kendi kendime,
Nereye gittiðimi bilmeden.
Bu hava var ya her þeyi ezbere biliyor...

Diyor ki, unutma yaþadýðýn aþklarý.
Anýmsa, çünkü senin zamanýn bitti.
Yaþamak ve ölmek için artýk sebep yok...

Dönüp bakýyorum geride kalanlara,
Yýllarým vuruyor saatin tokmaðýnla.
Görüyorum günlerin gecelerin birbirine vuruþunu...

Aþklarýn bütün geçmiþi gelecekte sürecek bu havayla.
"Seni seviyorum" demeler, ucuza alýnmýþ yalanlarla.
Güzelce paketlenmiþ hediyeler ister misin?

Evin her köþesindeki resimlerde,
Beni tanýyan bu havada.
Dinleyin bu müziðin bana söylettiði sözleri,
Sanki bütün ömrüm geçit yapýyor gibi....

Havayý saklamak lazým, zaman için...
Müziðimin her notasýnda bu havanýn,
Ýnsan kalbiyle nasýl attýðýný dinleyin...

Bu müziðin insaný anlatýp, aþklarýný yaþattýðýný.
Dinle! Çünkü þimdi benim ölüm vaktim geldi.
Havam... Havam... Havam...


Sosyal Medyada Paylaşın: