Hani,seversin ya birini; gözlerin parlar, titrer ki ellerin, çözülür baðý dizlerinin ve tanýmlarsýn hemencecik ’’seni seviyorumla’’. Seviyorum demek, buz gibi bir nehri yüzerek geçirebilir mi? Uçurumun kýyýsýnda sevdiðin, uçabilirmisin kayalara çakýlmak pahasýna, milyonlarýn yüreðinde atabilir mi içindeki sevi, durabilir mi alnýna sýkýlan kurþunun karþýsýnda. Hani,seversin ya, ortak mýdýr yoluna, dost mu, diþlilerin dýþýna çýkabilir mi mesela! Yaþam hücre hücre, milyonlar hücrelere ve sende. Vuruluyorsa kafana her uzatýþýnda hücrenin dýþýna, inanýrým güneþin kesin varlýðýna, hücreleri parçalamak düþer bana, ya sen; gözlerin ararmý güneþi, gönderileceðini bilsende tekrar atarmýsýn adýmýný hücrenin dýþýna. Seversin ya hani, milyonlarýn sevisi için vazgeçebilirmiisin mesela.. Hayýr, diyorsa dilin diretiyorsa seviyorumlara, haydi,boþver bunlara, sen sev... Bilmem kaç para verdiðin marka gömleðini seviþin gibi hani, sen sev, sevmek yaraþýr sana!
2002 Havva kýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Havva Dilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.