bazen

yine günlerden bir gün çiçek kökü olmuþum
yaðmur sonrasýymýþ
gökkuþaðýna yakýnmýþým
ve kuþlarýn hicretine yakalanmýþým
bulutlarýn düþürdüðü ilk damlaya vermiþim elimi
karþý kýyýya bir týrtýl kývrýmýna tutunarak varmýþým
sonra cüssemi ýsýrmýþ aðzýmý kanatmýþým
bir öyküye girip kýrmýzý baþlýklý kýzýn kukuletasýna
kurdun o keskin diþlerine yakýndan bakmýþým
Kafka’nýn odasýnda Samsa ile atýþmýþým
kendimi yükleyip Atlas’ýn omzuna dünyayý tartmýþým
tutunmaya çalýþýrken kýrýlmýþým o noktasýz virgülsüz tiratlarda
gülerken gözümü içime düþürmüþ Þehabettince aðlamýþým
sazýma söz ararken sazlýðýmý yitirmiþim
yapmýþým bir çocukluk eþitliðe inanmýþým
bakmýþým olmuyor olaný kucaklamýþým
kuyuyu içerken içime doldurmuþum bir kuyu
duvarý hipnotize ederken týrnaðýmda bulmuþum lacivert zamaný
görmemiþ olmam imkansýz pirenin ardýna saklanan deveyi
oluyor böyle þeyler
bazen...













Sosyal Medyada Paylaşın: