SESSİZLİK

Etrafýma bakýyorum ve hep ayný manzara.
Nereye gitsem bu manzara hiç deðiþmiyor.
Dünyayý dolaþsam da hiç deðiþmeyecek belki...
Sýra sýra dikilmiþ binalar,
Ýnci gibi dizilmiþ yollar,
Göz kamaþtýran ýþýklar,
Hiç bitmeyen araçlar...
Ve en önemlisi de,
Kendi iþlerinde ve içlerinde kaybolmuþ,
Ne konuþtuðunu bilmeden konuþan insanlar...
Evet biz insanlar...
Þehir gürültüsünü yarýp , durmadan konuþan insanlar...
- Sizin olmadýðýnýz bir yer kaldý mý acaba?
- Sessizlik, sükunet nedir?
- Bileniniz var mý?
- Þimdi bu soruya da çok konuþursunuz siz...
- En iyisi susmak deðil mi?
Kimsenin görmediði, duymadýðý ve bilmediði biri olarak þimdi ne mi yapýyorum?
Ucuz bir beton yýðýnýnýn içinde , onlarca boþ konuþanýn arasýnda, takmýþ olduðum kulaklýkla, küçük bir köþeye çekildim.
Ve sadece seyrediyorum...
Dünya üzerinde, sessiz ve huzur verici bir yer bulamayabilirim.
Benim gerçek huzurum;
Boþ insanlarýn arasýnda sessizliðime sýðýnarak mutluluðu hayal etmek...
Evet
Sadece hayal etmek...
Ben;
Size göre çok küçük olabilirim ama,
Sizlerin eriþemeyeceði hayallere sahibim.
Hiç birinizin ulaþamayacaðý bir mutluluðu tutuyorum ellerimde.
Ve...
Bir çoðunuzun, anlamýný dahi bilmediði "umut" kelimesinin varlýðýný taþýyorum yüreðimde.
Gözlerimde ki ýþýk, sizin o gösteriþli þehir ýþýklarýnýzdan daha büyük, görmek isteyene...
Göklere çýkmak gibi bir niyetim yok.
Sizden sadece hakkým olaný istiyorum.
Fazla büyük bir þey deðil.
Ýçsel bir sessizlik zýrhýný deðil de , gerçek bir sessizlik...
(m.âkifsessiz)
Sosyal Medyada Paylaşın: