BİR ÖMRÜN HİKÂYESİ

Ömür denen binanýn sývasý döküldükçe
Örüp onarýyorum o baþtan söküldükçe

Gönlümün kapýsýna koca bir çýð düþüyor
Harabe odalarda çocukluðum üþüyor

Mahallede annemin sesini duyuyorum
Bense hiç görmediðim rüyamda büyüyorum

Gün doðumumdan sonra belki de öncesiydi
Ýnce hastalýk dendi belki en incesiydi

Buz tutmuþ düþlerime illeti sarýyorum
Bir mesafe uzaðým yakýný arýyorum

Kývrým kývrým akarak nasýl büyümüþ yollar
Nelere gebe olmuþ neler doðurmuþ yýllar

Ruhuma þifa olur gelip geçen erenler
Kapanmýþ gönül hattý geçmez olmuþ trenler

Aslýya düþman oldum hep korudum Keremi
Senelerdir beslerim sevda denen veremi

Bir türlü felek ile düzeltmedim aramý
Bu kaçýncý pansuman saramadý yaramý

Öyle kývranýyor ki yine sancýdan solum
Mutluluk denen kente niye hiç düþmez yolum

Göçebe duygularla kaç muhiti yokladým
Kederin oturduðu sokakta konakladým

Üç adým ilerdeydi Bahtiyarlarýn evi
Azar azar büyüttüm sensizlik olan devi

Mutlu çoðunluklarýn gölgesini tanýrým
Yüreðimde sahipsiz sabiden utanýrým

Haný kardeþ derler ya gülmek ile aðlamak
Kara ile beyazý birbirine baðlamak

Garip bir iliþkide gece gündüz tezatlar
Ayrý bir baba oldu hayatýmdaki zatlar

Bense uykularýmý rafa kaldýrýyorum
Geceyi dost edindim günden aldýrýyorum

Gönlümün tezgâhýnda zenginlik yok satýyor
Cüzdaným meteliðe yine kurþun atýyor

Umudu tespih yaptým ya sabýr çekiyorum
Güneþe yeþerecek gölgemi ekiyorum

Ayþe Kadýoðlu Yýldýz

Sosyal Medyada Paylaşın: