Ki ben Ferizan! ümmet eder ay bana. Bekler suretimi görmeye, atýf etmez hiçbir lütufa, Riya ki sorma, Hacet gelmez iþe Itýrýn miske miskin denize, Avuç avuç karýþýr suya.
Ki sen Firuzan. Üstünde çiçeklerle karýþ bana, Beklemek en çok þimdi yakýþýr ki, Rast gele bekleyiþin sabýrla. Aþk ile taç baþ üstüne kalýnca.
Ki sen mahlasým! Her vakte kadar yazdým seni. Rýzk olsan bu kadar olur! Bekleyiþlere son, Aþksýzlýða tek muamma.
Ki sen amber, öyle deðerli! Üzerine alýn artýk her þeyi, Yaðmurlar yaðdý unutma. Bitmez bu yaz, baþlamaz güz, Ansýzýn gelecek olsanda ! Asla ki asla, Gitmek tükendi dilimde, Sen alýn yazým ol! Üst üste gel bana, Yan yana yazýl. Birazlar çok olsun, Rüyalar bitsin, gözün hasýl. Artýk gün aydýn sana...
Mehmet Ali Orhun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Orhun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.