BAYKUŞLAR SUSKUN

Ah ah nasýl anlatsam ki aþkýn hitabýný,
Baykuþlar suskun iken, güle bülbül dillenmiþ.
Hangi þair yazmýþ ki bu aþkýn kitabýný,
Bakýn Mecnun Kerem’e, bunlar aþktan dellenmiþ.

Koca taþýn altýna,küçük kalbler girince,
Sevgiyle filizlenip, budaklanýp dallanýr
Salkým salkým gözlerin, umutlarý verince,
Ne hayâller ne düþler,þarap gibi yýllanýr.

Ferhat yaslansýn diye daðlarý direk vermiþ,
Kör kazmayla sýrtýna vurup kazmak mý lazým?
ALLAH sev kulum diye her kula yürek vermiþ,
Seviyorum deyince o na kýzmak mý lazým?

Bilmem ben neredeydim, yürü ey kulum derken,
Yürürken kaldýrým da, düz yoldan sapýyorum.
Çürütmüþüm sað yaný, aðrýyor solum derken,
Kör olasý resmini, aðlayýp öpüyorum.

Ne önce, ne sonrasý, aþkýn masalý bitmez,
Gönül kapýmý açtým, gir içeri gez diye.
Aþkýma tarih yazsan, bundan sonra fark etmez,
Bu caný toprak ettim, bas üstüne ez diye.

Gündüzlerim yas tutar, karanlýða bürünür,
Hiç yoktan hâl hatrýmý, sorup giden saðolsun.
Yürü desem yürümez, ayaklarým sürünür,
Mezarýma bir selam , verip giden saðolsun.

HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: