ÇOK AÇIM ANNE

‘’Çok açým, üþüyorum ’’ dedi çocuk ,

Anne çaresiz göz attý dolaba

ardýndan tencereye,

Sana dedi ‘’hemen bir su kaynatayým,

içine azýcýk bulgur azýcýk salça atayým,

güzel bir çorba yapayým’.

Çocuk ne anlardý yokluktan.

ana dedi ‘’ yan evden mis gibi et kokuyor,

sen þimdi bir köfte yapsan yanýna da pilav katsan’’

Bir yavruya baktý kadýn bir cüzdanýna,

‘’yanlýþ koku gelmiþtir oðul o da çorba yapmýþtýr

sana öyle kokmuþtur açlýktan,

bu soðuk kýyamet kim gider çarþýya dek,

kayar düþeriz mazaalah oluruz belden bacaktan

gel sana çorba yapayým içini ýsýtayým’’

Çaresiz doydular

son kalan kýrýntýlarla…



‘Üþüyorum’ dedi çocuk

hem açým ana hem çok üþüyorum’.

Kýrýk camýn önünde kerevetin üstüne uzanýp

sarýldýlar birbirlerine.

Getir dedi anasý ellerini

kollarýmýn altýna ,sana bir masal anlatayým

öylece dal uykuya.

Kapat þimdi gözlerini

güneþ yaksýn yüzünü.

güneþe bakýlmaz sakýn ha açma gözlerini .

pikniðe gitmiþiz sen, ben, halan bir de rahmetli baban,

Belgrat ormanýna.

Börekler hazýrladým akþamdan,

Sarmalar da halandan .

Baban mangal yakýyor,

koþ bak yardým istiyor .

Ben þuradan ayraný yapayým

karpuzu da halana kestireyim.’’

‘Soðuk ana’’ dedi çocuk

‘’çok sýcak ‘’dedi ana

‘’Güneþ bir yanda mangal bir yanda

Ne soðuðu yandým bak ben burada’’

Yavru daldý rüyaya ,

ana daha da sýký sarýldý yavrusuna ;

Sabaha çýkarmýyýz bilmem dedi içinden

Aðýrlaþan gözleri kapanýverdi aniden...


Yanýna almýþtý kimsesizler kimsesi
Bir yanýnda yavrusu diðerinde eþi…

Sosyal Medyada Paylaşın: