Büyük, küçük halkalarla büyür gitgide sessizlik, Damla damla düþen yaþlar, bilmem ki acep kimindi? Zaman perdeyi kapattý, karardý ufkun ýþýðý, Gönlümdeki yaralý kuþ, çýrpýndý kuytuya sindi…
Duman duman tüttü hasret, gökleri sisler bürüdü, Düþtü yüreðe bir sýzý, koyu gölgeler yürüdü. Umut dolu hayâllerim, düþen kar gibi eridi. Dalgalý denizler sustu, daðlardan akþamlar indi...
Koyu lâcivert asuman, daðlarý kapladý hüzün, Kayboldu gitgide sesin, görünmüyor güzel yüzün, Saðýr duvarlar ardýnda, duyulmuyor bir tek sözün, Yüzümü sevgiyle öpen sevgi yaðmurlarý dindi…
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.