Zýtlýklar âleminde siyah ile beyazýn
Yanyana geliþleri asillik çizgisiyse
Gece ile gündüzün gizlediði avazýn
Kaderine yazýlmýþ güneþin ezgisiyse
Ýnsanýn sessiz yaný kendinden ayrýlýr mý
Kalabalýk içinden varlýðý sýyrýlýr mý
Kalpteki korulukta bütün duygular saklý
Yine de bir baharýn geliþini bekleriz
Avuçlarý kirlenmiþ çocukluðu pasaklý
Ayaklanmýþ cüsseyle habire emekleriz
Yaslandýk mevsimlere eteðimizde hüzün
Kuþlarýn kanadýnda büyüyoruz günbegün
Bir buðday harmanýnda süzülür kutsal tane
Öper aðrýyan eli nasýrlý köþesinden
Garibin sofrasýnda ikindi vakti, hane
Öyküsünü hayata geçirir neþesinden
Ah kurumuþ manolya sen misin koku salan
Düþlerimden bi haber vira dünyama dalan
Kýzýlaðaç üstünden göle uzayan gölge
Sakince bir yer bulup uzaklaþmak derdinde
Düþünce yumaðýný çözmek peþinde bilge
Uyuttuk aklýmýzý kuþ döþeðin sertinde
Yanardað gibi gönül baþý tütüyor duman
Ateþi ruhumuzu kavurur zaman zaman
Hesaplaþmadan uzak kýrýlganlýk çok serde
Denk gelirse bir zaman bulur inþallah sefa
Þu sevda uyanýþý fecre çekerken perde
Yürekler görkemiyle aþký yaþar kaç defa
Âlemin tepesinde sevgiler öbek öbek
Kandýk geçiçi ömre hýzla baðladýk göbek
Her dem nemliyse kirpik býrak aksýn gözyaþý
Yasýmýzý gömmeye nasýlsa hazýr sine
Bebek ki annesinin baðrýndan alýr aþý
Pir u pak umutlara fikrimiz dahil yine
Tut isyankar yanýmdan bugün baþka azmim var
Ve, ömrün sahibine, sor ki ’þükrün ne kadar’
Efkâr aldýk vakitten dönüyoruz hayata
Elbet biraz periþan biraz da yorgun halde
Bunca uðraþ ve kelam olur mu hiç safsata
Aðýr aðýr temkinle ’gezindik etrafta’ de
Gönül gözün gördükçe çözülen her bir düðüm
Suretinde okunan sadece bir tebessüm...
Nezahat YILDIZ KAYA