Tükendi umutlarým, kalmadý bir hevesim Sana canýmý versem duymuyorsun sen beni! Yaþamak bir serencam, muallak her nefesim Kara topraða girsem duymuyorsun sen beni!...
Çözme ile bitmiyor hasret denen bu çile Tunç oldun- ahraz oldun döktüðüm bunca dile Aðlataným kim benim, yaþýmý kimler sile? Kendimi yere vursam duymuyorsun sen beni!
Dalar giderim sana, kaybederim kendimi Arzular nehir olur taþýp aþar bendimi Hele bir de yanýmda ’aþkta neymiþ’ dendi mi Çýldýrýp hesap sorsam duymuyorsun sen beni!
Böyle seviliyorken hakkýn senin övünmek Derde deva olmuyor, kar etmiyor dövünmek Bir selam yolla belki mümkün olur avunmak Her düþü sana yorsam duymuyorsun sen beni!..
Söyle ne yapmalýyým inanman için bana? Yüzün bir kez olsa da dönmüyor benden yana Kalbimdeki yerini göstermem için sana Sinemi kesip yarsam duymuyorsun sen beni!
’O’ndan baþkasý asla’ diyorum eþe-dosta Yalnýz sen oturursun dergahýmda þu posta Gönlüne girmek için günde bilmem kaç posta Yazýp-söyleyip dursam duymuyorsun sen beni!
Çaresiz koydu beni baþýmdaki bu sevda Dualar ettim Hak’ka, hacetler ettim eda Rab’bim sabýr ver bana, ne bir ses var ne seda Göðe merdiven kursam duymuyorsun sen beni!... ............... Bulem hatun, 29/1/2015, Antalya Sosyal Medyada Paylaşın:
Bulem hatun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.