USTA

USTA

Ustaydý elindeki kalemi,
Yazýyordu biteviye,
Yüreðinden geliyordu her kelimesi,
Her sözü bir oktu!

Kimleri anlatýyordu sözleri?
Bazen seni, bezen de beni,
Gözler doluyordu her kelimesinde!
Bu gün senin, yarýn benim.

Yaþanmýþlýklarý vardý,
Yaþanamamýþlýklarý,
Ok gibi oturuyordu yüreklere!
Kendini buluyordun içeriðinde...

Ustaaaaaaaaaa!!!
Sen bunlarý nereden biliyordun?
Beni mi yaþadýn?
Benimle miydin o an?
Hissettiklerimi nereden anladýn?
Nereden?

Sözler sanki yüreðimden fýrladý!
Seninde mi öyle?
Yaralarýn seninde mi sýzladý?
Usta, yüreðimi nereden biliyordun?

Kýrýldý mý, seninde kalemin?
Yazmýyor ,yüreðimi okuyorsun!
Seninde mi, yürek yangýnlarýn var?
Sen aðladýn mý, þiiri yazarken?
Hýçkýrýklara boðuldun mu?
Çünkü aðlýyorum ben...

Ey ustaaaaa!
Sen çok yaþa!
Dünya durdukça var ol be usta!
Mürekkebin tükenmesin emi!
Yüreðine kan damlamasýn.
Acýmasýn yaralarýn.
Sen çok yaþa be usta!
Sen çok yaþa!!!

Demet Akyürek
Sosyal Medyada Paylaşın: