Ben seni tüm imkansýzlýðýna raðmen sevdim, Ben senin çaresizliðine boyun eðdim, Ben seni yüreðimde buket misali derledim, Bu kadar mý kanadý kýrýk bir kuþtun sevgili.
Sen benim öz verime hiç deðer vermedin, Sen benim gönlümdeyken ilgi göstermedin, Sen beni bir çöp misali hiçliðe gönderdin, Bu kadar mý vefasý eksik kalbin vardý sevgili.
Biz olalým diye umutsuzca yanýp tutuþtum yýllarca, Biz olmak þöyle dursun sýrtýmdan vurdun hunharca, Biz olamasak ta hiç bir zaman hayat denen rüyada, Deðmez olsan bile adýn dilimde aþkýn kalbimde sevgili.
Zafer Özcan-(27.01.2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.