Ölüm ile son karþýlaþmamýzda gözlerime bakarak þunlarý söylemeye çalýþtý ;
- Bir gün dedi iç çekerek bunu o söyledi hiç susmadým dinlerken konuþmasýna engel olmaya çalýþtým Bütün cümlelerimin arasýna týrnaklarýný koyarak iç çekiþlerime kapalý giçe saðdýrýyordu Engel olamadým
Tekrar baþladý
-Bir gün birlikte gök sýrtýnda dans edip þarkýlar tüküreceðiz yeryüzüne kayýtsýz hiç düþmeyeceksin oradan Yalnýzca sesler duyacaksýn garipten Hiç yemek yemeyeceðiz , içmeyeceðiz þarap dýþýnda sývýlarý Ýnsanlara bakýp güleceðiz Geçen bütün gemiler için aðlayýp el salllayacaðýz bulutlara Kimse duymayacak bizi Kimseler görmeyecek
Hafiften gülümsedim bunu o susarken yaptým Çocukluðumu hatýrlar gibi Bir telaþ sardý ayaklarýmý Ürküten bir duygu bu Engel olmadým öylece Býraktým kendimi Uçtum ama kanatsýzdým uzunca bir yol kýsa ömür üzerine
En son dönüp baktýðým da bütün insanlýk bana benziyordu Hýzlandým kaçar ayak Kendimden
-Geliyorum -Geliyorum
Bed | Ölüm ile Düet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bedbin Dekur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.