Biz seninle denizin ve gökyüzünün buluþtuðu o ’sonsuzluk’ diye adlandýrdýðým ince çizgi gibiyiz Kimse görmez Kimsecikler bakmaz Yalnýzca sen varsan biz oluruz kýyýda
Sen bir çocuk edasýyla bulutlara fiyonk takar Gökyüzünün yer yüzümüzü dansa kaldýrmasý gibi sýradan mezeli gecelerimize giþesiz sabahlar tanýtýyorsun
Gemiler geri gelip gidiyor martýlar üstümüze konmuþ sabahý yol kenarý hatýramýz Eylül tadýnda .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bedbin Dekur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.