BAHAR KESÝÐÝ BÝR SEVDA
Ahraz çýðlýklarla adýmlarken Ankara sokaklarýný,
yeknesak ihanetler gelir aklýma!
Ve ellisinden sonra
düþ kurarým sana dair.
Ah keþke yaþasaydý diyerek.
Sonra bahar kesiði sevdalar çöreklenir içime!
Ardýma bakmadan ilerlerim.
Atatepe’den geçerken,
öksüzlüðümü hatýrlarým.
Derken,
kaðnýlarýn gýcýrtýsý duyulmaz olur.
Vataným gibi çelimsizliðim yitirmiþ hükmünü.
Titreyip dönerim kendime!
Daha bir dinamik,
daha bir çeviðim artýk!
Þimdi bir aslan gibiyim!
Açlýk ve sefalet nedir bilmeden,
burcu burcu sýcacýk ekmek kokusu yayýlýr.
Ah bir de yanýnda çökelek olsa demeden,
ilerlerim Kýzýlay’a doðru.
Ýçimde büyüyen fýrtýnayla!
Hayatýn son demi ya,
bugün on kasým.
Ve ben,
býrakmak istemiyorum soysuzlara.
Bana býraktýðýn emaneti,
böylesi güzel bir Cumhuriyeti!
Ve her an’ýma bal kaymak diyorum!
Sonra bir çýðlýk düðümleniyor boðazýma!
Yutkunuyor,
yutkunurum.
Uyanýn ey cennet vatanda
gaflet uykusunda yatanlar diyorum!
Ki tanýmadým
ve görmedim o eþsiz kahramaný!
Etmiþse bize armaðan
bu cennet vataný,
o’nu minnet ve rahmetle anýyor,
týpký pastýrma aylarý gibi sýcacýk,
bahar kesiði gibi cennet kokan bir sevdayý,
üflüyorum her an’ýmda.
Sen rahat uyu Atam.
Emanetin namusumuzdur!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.