kafiyesiz

Beni bu karanlýk gecede uykusuz býraktýn.
kalbimi; ruhsuz, saydam ve eksik...
acý deðil bu elbet, piþmanlýk deðil
sessizliði dinliyorum sensizlikten daha yorgun
kalemimden çýkan her kelimenin boynu bükük
hayal kýrýklýklarý gözyaþlarýma karýþmýþ
gözyaþlarý yanaklarýmý kanatýyor
adýn çýkýyor aðzýmdan diþlerim dilimi kýstýrýyor
göz kapaklarýmý kapatýyorum
yokluðun zerre umurumda deðil
zifiri bir karanlýk
bir yaðmur damlasý düþüyor alnýma, saçlarýma
içimi ferahlatmak istercesine
olmuyor yapamýyor her zerrem senle
rüzgar silmek istiyor seni benden
benle yaþlanmýþ olmalýydý kalbin
kalbinin olmadýðýný anlatýyor bana þeytan
karþýma oturmuþ kýrmýzý karlar içinde
karlar yaðýyor koca þehre ben üþümüyorum
senin sahte mutluluðun yakýyor beni
yaktýðýn ben gibi yan istiyorum
bir oðlan çocuðu susturuyor beni
gözleri sana benzeyince
kokunu getiriyor aðaçtan düþen yaprak
yapraðý alýyorum yerden bir sitem ediyor sonbahara
avutuyorum onu sen hiç kýþýn düþtün mü?
aralýk soðuðu sanýyorum gri denize bakýnca
deniz bana bakmýyor acýmasýzca vuruyor kýyýya
kýyýnýn sesi çýkmýyor alýþmýþ yýpranmýþ
martý sesi geliyor uzaklarda
bir parça huzur olmalý diyorum
huzur diyor zaman huzur içinde
içim diyorum ellerimle sol tarafýmý yoklayýp hatýrlýyorum
son bakýþýný içim gitmiþti sana
ondanmýþ demek bu sonsuz boþluk.
Sosyal Medyada Paylaşın: