ka
yağmurlu bir günde
Yaðmurlu bir günde indi kýz sokaða
Dalgýn ve nemli baktý çok olan uzaða
Telaþla güne baþladý o uzaktaki
Yalnýz kaldýðýný bu gün de fark etmedi
Ellerini cebine koydu kýz
Baþýný öne eðdi sessizce
Bu kaldýrýmlar nasýl da sýra sýra yalnýz
Aklýna geldi uzaklar
Daha uzaklar daha da soðuktular
Üþür mü acaba diye düþündü
Bu ellerinden bahsetmek deðildi
Kalbi üþür mü
Sonra kýzdý kýz kendine
Üzüldü darýldý bu hallerine
Kýz buðün çok þey hissetti
O uzakta ki yine gelmedi
Yine dönmedi yine fark etmedi
Kendinden haber bile vermedi
Ama kýz hala belki de
Onu bekledi
Ama biliyordu beklememeliydi
O sýrada þimþek çaktý
Bulutlar bu düþünceye çok kýzdý
Ya da ihaneti sevmeyen kýz bu fikre ýsýnamadý
Ama beklememek en hakikatti
Sonra gözlerinden düþen yaþa yaðmur eþlik etti
Böylelikle kimse aðladýðýný fark etmedi
Sessizce yaðmura minettar kaldý
Zaten baþka yanýnda kim vardý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.