YORGUN

Ýnsanýmýz büyüdükçe küçüldü
Geliþirken bilmem neyi baz aldýk?
Herkes kendi kabuðuna çekildi
Çapýmýzda azaldýkça azaldýk!

Okumuyor, izliyoruz genelde;
Bol keseden harcýyoruz hayatý…
Temel taþý sökülürken temelde
Var mýdýr ki bizden daha rahatý?

Kamçýladý mal mülk hýrsý günbegün
Bize özgü deðerleri yitirdik
Gözler açken yesek n’olur her öðün
Ýnsanlýðý çok önceden bitirdik.

Keþfederken sýrlarýný evrenin
Bir o kadar kendimizden uzaðýz
Memesinden süt emdiði çevrenin
Çehresine ölüm kusan tuzaðýz!

Aðzýmýzdan eksik olmaz yalanlar
Azgýnlýkta gidiþ böyle nereye?
Gönlümüzde artar çorak alanlar
Gözyaþlarý dökülmez ki çareye.

Uzaklarý özlüyoruz durmadan
Kendimizden kaçýyoruz bir nevi
Komþumuzun hatýrýný sormadan
Tam sayarak her insani ödevi!

Sýrtýmýzda büyütüp her sorunu
Çarpa çarpa taþýmaktan yorulduk
Dünya bizim biz dünyanýn yorgunu
Ýþte böyle yaþamaktan yorulduk.

26 01 2015 15.23 - 17.54

Salih ERDEM

Sosyal Medyada Paylaşın: