SONSUZLUK DERYASI

Dostlarýmdan birinin bir bebeði doðmuþtu,
Yuvasýna gidince evi neþe sarmýþtý.

Bebeðini severken nasýl mutlu olmuþtum,
Kalbim heyecanlanýp pek huzurla dolmuþtum.


Öperken incinecek diye de korkuyordum,
Hafifçe eðilerek,nazikçe öpüyordum.

Gözümden sakýnarak onu sarýlýyordum,
Mis gibi kokan yüze dualar okuyordum.

Mama saati geldi,sevgiyle besliyordum,
Büyümesi gerekli ben bunu biliyordum.

Bedenine nur olsun,ýþýk olsun diledim,
Her yediði besinle büyümeli istedim.

Yediðini bir anda yiyemez biliyorsun,
Yavaþ yavaþ vererek sindirsin bekliyordum.

Sen de böylesin iþte bir küçük bebek gibi,
Manen beslenmek gerek küçücük bir kuþ gibi.

Peygambere muhtacýz bize yol gösterecek,
Iþýk ,nur ,þifa olup bizleri yüceltecek.

Bir anda anlamazsýn aðýr aðýr almalý,
Sonsuza gideceksen yolda da kalmamalý.

Biraz Ebu bekir, sonra da Ömer’ den bilsen,
Biraz Ali ,biraz Osman hepsi de ayný desen.

Ne Musa,ne de Ýsa ,hepsini kapsamakta
Bizim peygamberimiz sonsuzu anlatmakta,

Gözlerini açýnca her yerde var selamet,
Nefesine çekince içindeki Muhammed.

Her güzelliðe baksan gördüðün hep de Ahmet,
El emin diyebilmek baþtan baþa bir rahmet


GEL sözümü dinlersen sen aldanmayacaksýn,
Sonsuzluk deryasýnda hep mutlu olacaksýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: