SANDIM KENDİMİ
Karým bir kuþ almýþ çocuklarýma
Kafesin içinde sandým kendimi
Bakýn þu kullarýn yaptýklarýna
San ki esir olmuþ sandým kendimi
Hayvan evcil doðmuþ doðayý bilmez
Acýktým susadým tutsaðým demez
Karanlýk olunca gözleri görmez
Bir kuþun yerine koydum kendimi
Ben kuþlarý gördüm çalýda dalda
Býrakýn kuþlarý dursun yan yanda
Yuvalarý olsun meþede çamda
O anda yuvasýz sandým kendimi
Kuþu kafesinden aldým elime
Doðaya býraktým kendi haline
Öyle uzun uzun daldým derine
Kuþlar gibi esir sandým kendimi
Karýma anlatým esaret nedir
Bu kuþun yuvasý kafes deðildir
Sevilmek istersen kendini sevdir
Bazý kýzdým bazý sevdim kendimi
Uçsun gitsin yuva kursun kendine
Çare derman bulsun gönül derdine
Yýlmaz yalan katma doðal sevgine
Küçücük bir kuþa verdim sevgimi
Hüseyin yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kul Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.