Kaybettim... Ondan terk ettim çevreni. Bazýlarý anlamýyor ki ! Ýstemiyorlar sevmemi. Çünkü biliyorlar, Sevgim için neler yapabileceðimi.
Ama olmuyor. Sen olmadan gücüm yetmiyor. Sensiz kaldým... Sessiz ve savunmasýz... Kaybettim... Ve yüreðim sýzlýyor.
Aðlayýp sýzlansam, sitem etsem, neye yarar. Kimse dokunmasýn yüreðime, Sen gittin! Dahasý ne ? Gittin, daha benden ne alacaklar? Kaybettim iþte ! Neyi bekliyorlar?
-Hayýr! Hayýr olmaz. Ýstemiyorum kimseyi, -Herkez "sen" deðil ki ! -Orada da herkez "ben" deðil, öyle deðil mi? "Hadi terk et o insanlarý, o þehri..." Beraber kaybedelim. Kaybedilen üzülsün bu sefer. Kimsesiz olalým. Ama sen hep bende ol...
Kaybettim... Sözlere sýðýnýp, Yazýlara dem vuruyorum. Kendime ne söylesem boþ, Kâðýtlara çýðlýk atsam neye yarar. Yüreðim kan aðlasa, Gözlerimden düþen her damla senin için düþse, Neye yarar...
Kaybettim... Ve bu kayýp, beni kendime getirdi. Þimdi , kayýplarýma üzülmüyorum , Çünkü hiç bir kayýp, Senin yerini tutmuyor. (m.âkifsessiz)
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.âkifsessiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.