gidersen papatyalar üþür yüreðimde bir bir dökülürler ellerim is kokar yangýnlar kül
gidersen mevsimler çürür rengini yitirir bahar kýrýlgan mor renkli aþk solar
gidersen müzminleþir aþk yaralarým vedanýn hazan sarýsý rengi kaplar tüm benliðimi ve dökülür cemrenin yüreðindeki bahar ölüme iþte o yüzden gitme kal mor cepkenli kýz
gidersen yüreðindeki ben ölür senden önce kýrlaþýr ömrüm susar tüm renkler ve ölüm papatya açar veda eder tüm aþklar yüreðinde
gidersen hayat donar göz kapaklarýmda damla damla ölüm akar kirpiklerinden ben damlarým
haydi tut yüreðimdeki beni mor cepkenli kýz gitme kal aþk kahküllü saçlarýmdan sen deðil misin o son papatyadaki falým gitme kal mor ve kül doðurgan sevdam
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.