dokunsam vuruyordum zamanýn sarkacýndaki kuþlara en güzel aryalarýný suslara emanet edip evimizin baþ köþesinde kuþ cývýltýlarý dökülen hayat yapraklarýný örterken
dokunsam akýp giden ayrýlýklarý tutacakmýþ gibi oluyorum gözlerim ruhumla yüzleþinceye kadar damla damla buðu akýyordu özlem kokan anýlardan can kesiklerim ruhuma batana kadar
dokunsan acýlarým belki hafiflerdi ellindeki ayaza raðmen senden uzaklaþtýkça özlem hançeri batardý þiirlerimin yüreðine damla damla mýsra olurdu peltek dilli sevdamýn lehçesinde ve ben her senden uzaklaþtýkça yaðmur olup yaðardým kurak aþkýmýzýn yüreðine sen adýmý yazardýn düþen her damlam ile cama yansýrdý hüzünlü vedam
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.