öylesine üryanım ki özümle olduğum zaman

dost koyup da bir giderse gönül bomboþ kalýr be kirve
kimin eli ayaðý oynar ki sonrasýn da
tutunacak sýmsýcak bir el olmazsa


sað omuzum neden aðýr basar ki sol tarafa
oysa o taraf derin yanar yürekte
lüzum hâsýl olunca bir devi oynatan gereksinme
ancak ovunuyor dizlerim de

o yalvarýþlar kriz gibi gelip geçince "bitti" derim her "emek bittiðinde"
bitmiyor iþte umudun sonsuzluðundan
bir daha bir daha ardý sýra çeker yüreðimden

ýþýl ýþýl dünyayken
þu an kalmýþýz hep birlik karanlýðýn pençesinde
aydýnlýklar da gezen kalbim
bu kadar nefrete boðulacak ne yaptýn ki sen
öylesine aðýr bir lanet ki düþen

neresinden tutulur bu çürük düzenin ki be kirve

açmayýn gönül gözümü ne olursunuz
gönlümün bu âleme hiç mi hiçte ihtiyacý yok
bari o temiz kalsýn ki
iç dünyam da yeteri kadar gereksinmem var
orada kalmak için yalvarýyorlar
o kadar mutlular ki

ve sonra rahatlýyorlar bir iç çekimi an kadar
su gibi berhudar oluyor gönlüm
“oh diyorlar orada!” be kirve
öylesine üryanýn ki özümle olduðum zaman
hava gibi
su gibi temel oluyor içgüdülerim
nasýl fýrladý ki giysi üzerimden o an
bilemiyorum nasýl arýndým ben bunca günahtan

ben fark ediyorum ama nefis fark etmeyi bilmiyor
bir türlü de tutup dizginlemek istemlerini
örtünmüyor hayasýzlýk da kalarak üzerini
sallanýþta duruyor umursamaz bir vaziyette
her bir þeyiyle
arsýz ve edepsizce

size ne denli mahcup olduðumu ah bir anlatabilsem
ne denli acý kaynadýðýný ki
bir yol bulup da size bir diyebilsem
ki ben bana ne kadar hakimim ki
hiçbir zaman sahip olamadým bir baltaya
ne kadar özüme hakim olduðumu anlata bilecek
ah bir de yüreðim olsa ya

seni küfre boðanlar seninle dine dönsün derdin ya
oysa bizi küfre boðanlar sözde bizden diler
içi bizi yaktý dýþý baþkalarýný

kimin yoluna göre hazýrlamalý þimdi gidiþimizi
ne kulluðumuzu becerebildik ne de iþimizi
þu beyinsiz baþa her þey de müstahak
öyle har vurup horca harcadýk ki hayatýmýzý
be kirve
ya bir de kabir azabýný bile karþýlayamasak…



(24.01.2015) AZAP…











Sosyal Medyada Paylaşın: