DÜŞE KALKA

Düþtüm!
yýkýlmaz sandýðým daðlarda düþtü.
En onulmaz acýlarýn suskunluðuyla,
Önce sus pus, sonra haykýrarak.

Düþtüm!
En alçak halim de düþtü.
Araf’ta kalmýþ gibi mazlum.
Cehennemde yanacak kadar yürekli.

Düþtüm!
Düþmenin ötesi, belki çakýlmak, belki.
Yada zembille inmek belkide.

Kalktým!
Çünkü;
her son bir baþlangýç
ve ben kalkmaz zorundaydým.

Þimdi,
Düþe kalka öðreniyoruz iþte
YAÞAMAYI...

Ve belkide,
SEVMEYÝ...

Ayaz Baran
(14.12.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın: