SÜRGÜNDE YAŞAYANLAR

Beyaz gömlekli dalgalar
Ve onlarla cilveleþen yýldýzlar arasýnda
Varlýkla yokluk yaþanýyordu.
Kaygýlar,
Yorgunluk,
Geçim sýkýntýsý

Açlýk kokuyordu küflü nefesler.
Bankanýn önü kredi kuyruðuna gebeydi.
Ömür boyu ödeme kolaylýðý
Diyerek, sürüklüyordu reklamlar ön safta
Yalanýn, yüzsüzlüðün türediði bataklýkta
Bir ambulans, bir de cezaevi kamyonu
Yalýnayak koþan rüzgâra karþý
Talan bir þehrin son turundaydý.

Kaç kere yarým kaldý, kaç kere?
Bitmek tükenmek bilmeyen
Namlunun ucundaki sisli düþler
Öyle derin, öyle sessiz
Bölük pörçük uykularla
Umutlarla
Sürgünde yaþayan insanlarýyla yeryüzünün

Saymakla bitmez aldatmanýn yöntemi.
Bir meteor kadar uzak sanýlan
Tuzaklar düþer önümüze bütün diþiliðiyle
Kimi telefonla,
Kimi bir uyutucunun hipnozuyla
Yýkýlýr baþýna dünya mazlumun
Soramazsýn.
Dünya nereye gidiyor böyle?

Ayný pencereden bakamazsýnýz asla.
Emeksiz tüketenlerle sarýlmýþsa çevreniz
Onlar Ay’ý da satar, yýldýzlarý da
Cenneti de cehennemi de
Bilmezler ki dalýndan düþen meyve
Olsa olsa gübre olur aðacýn dibinde.


Sosyal Medyada Paylaşın: