Ali İsmail Korkmaz'ları unutmadan, korkaklara inat özgürleşmek... yüceak
Ali İsmail Korkmaz'ları unutmadan, korkaklara inat özgürleşmek...
Durup, iyileþmeyi beklemek, iyileþmeye kadar kalbini, ruhunu topraða görmüþ gibi yaþamak, içinin sýzýlarýný duymamak, yok saymak için, baþka bir hayatý yaþamak nasýl bir sahtelik?...
Kendince, küçük oyalandýðýn hobiler edinmek.
Arkasýndan da günah çýkartmalar, affetme seanslarý...
Kimbilir gülüm, belki de affetmek, ruhunu alýp uçsuz bucaksýz, mavilerin dünyasý, gökyüzüne uçmasý için salývermek gibi...
Ali Ýsmail unutmamak, öylesine rahat, öyle hafif olmak gerek, yani gülüm, iþte o zaman, sana yaþattýðý acýlar olmasaydý, kahpeliðin bu duruma, gelmeyeceðini anlýyorsunuz...
Sen, rahat olacaksýn, özgür olacaksýn, býrak, kaç-Ak saray surlarý ardýna, hýrsýzlýk mahsenlerine gizlenenler korksun, kýskansýn senin özgürlüðünü...
He kurban, öyle bir özgürlük ki, bir sabah uyandýðýnda, evinin basýlmadýðý, telefonlarýn dinlenmediði, yazmanýn, konuþmanýn, hatta, sevgilinin gözlerine bakmanýn özgürleþtiði...
Yolda yürürken, düþlediðim ülkeme gider gibi, koþar adým yürümek, gonca gül Berkin, kýnalý kuzu, Ali Ýsmail Korkmaz’larý unutmadan, korkaklara inat özgürleþmek... Atilla Yüceak Ocak 2015 Araþtýrmacý Yazar –Þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.