GARDAŞ
GARDAÞ Ne çok korkardým senden gardaþ! Oynamak için her sokaða çýktýðýmda ürperirdi içim. Ya görürse ya görürse abim diyerek yüreðim aðzýma gelirdi. Hani öyle de olurdu. Ne zaman arkadaþlarýmla oynamaya çýksam mutlaka sana yakalanýr, ardýndan dayak yiyerek eve dönerdim.
Bir de tembihlerdin; " beni, babama söylersen seni öldürürüm" diyerek!
Sahi ölümün rengi neydi gardaþ? Nasýl ölünürdü?
Arkadaþlarýnýn gözü önünde dövülmekten daha mý kötüdür ölüm? Daha mý kötü gardaþ?
Bir dediðini iki etmez, koþar adým eve gelirdim. Avlu kapýsýnýn arkasýnda gözyaþlarým dinsin annem babam görmesin diye beklerdim. Seni ele vermemek için beklerdim gardaþ.
Ve hayaller kurardým. O minicik yüreðimde, seni döveceðim abi, hele bir büyüyeyim döveceðim. Diye.
Ýnan çok masumca hayallerdi gardaþ.
Yok olduðun zamanlarda aklýmca büyür kocaman adam olurdum. Olurdum da seni döverdim güya.
Ve ahdederdim yemin ederdim seni döveceðim diye. Ama kýyamazdým sana vurmaya gardaþ, vuramazdým o gül pembe yanaðýna! Ya incinirse, ya acýrsa diyerek vuramazdým sana. Hayalde olsa vuramazdým sana gardaþ!
Hatýrlar mýsýn gardaþ?
Ben ortaokula gidiyor, hafta sonlarý da kahvede çalýþýyordum. Hasta olan babama yük olmayayým diye, hep te öyle yaptým. Ve sonra babam öldü gardaþ!
Biliyor musun gardaþ ben, ölümün rengini iþte o zaman öðrendim! Sanki kýyametin gölgesi düþmüþtü üstüme. Göðün direði yýkýlmýþ ve ben altýnda kalmýþtým. Ýþte o gün anladým ölümün rengi griymiþ gardaþ, o zaman öðrendim!
Babamýn ölümünden bir yýl kadar önceydi sanýyorum ve sen yeni niþanlanmýþtýn. Her pazartesi þehre gelir okulda beni bulur, cebimdeki bütün paralarý alarak çeker giderdin ve ben bir kenara çekilir doya doya aðlardým. Hatta dayak yemediðim için sevinçten aðladýðým da olurdu! Biliyor musun gardaþ sana hayýr diyemezdim! Çünkü sana kýyamazdým. Abim niþanlýdýr diyerek. Hem artýk babam da sayýlýr. Tut ki vermedim ne olacaktý ki? Dövülecek yine cebimde ne var ne yok alarak çekip gidecektin.
Þimdi düþünüyorum da ne çok korkarmýþým senden gardaþ.
Artýk bana attýðýn dayaklarýn acýsýný hissetmiyorum biliyor musun gardaþ. Acýyan bir tek þey var. Göðsümün altýnda yumruk gibi duruyor. Bazen aklýma geldiðinde orasý çok acýyor gardaþ çok!
Hatýrla, bir cuma gününüydü hiç unutmam. Okulda aþý yapýlmýþ ve okul tatil edilerek evlerimize gönderilmiþtik.
Tesadüf ya, sense arkadaþlarýn, Kani, Ýsmail ve dayýmýn oðlu Eminle sohbet ediyordun. Beni görür görmez arkadaþlarýna beni göstermiþ; “benim kardeþim Cuma namazýna geldi.” Diyerek ve bir kahkaha tufaný kopmuþtu. Beni arkadaþlarýna alay konusu yapmýþtýn gardaþ iþte o bazen çok sancý yapýyor yüreðimde!
O an bana ne oldu bilmiyorum. Ama hücreme nefretin bütün heceleri düþmüþtü. Ama yine de abimdir olsun, o eðlensin, o gülsün mutlu olsun demiþtim içimden gardaþ.
Aaah gardaþ ah þimdi yaþ altmýþ belki hepsi yaþanmasý gerekenlerdi diyerek unuttum gitti. Lakin þunu asla unutamayacaðým ve asla affetmeyeceðim;
Senin tanýmadýðýn iki yeðenin var. Maþallah zýpkýn gibi delikanlýlar. Ahlaklarý, kiþilikleri, insanlýklarý Tanrýmýn bana lutfu gibidir. Büyüðe baba küçüðe de abi diyorum. Böylece hem baba hem de abi özlemini gideriyorum.
Büyük olan þimdi 27 yaþýnda biraz ötelemeyle, kýsa dönem askerliðini yapýyor. Diðeri de maþallah Üniversiteyi bitirdikten hemen sonra, askerliðini yaptý ve Ýstanbul’da büyük bir firmada yönetici yardýmcýsý olarak çalýþýyor. Bazen sorarým amcanýzý tanýyor musunuz diye?
Büyük olan hayal meyal seni hatýrlýyor. Ve nasýl hatýrlýyorsun diye sorarým? Antalya’dan hatýrladýðýný söyler ve anlatýr;
“senin arkadaþýn var ya baba hani Ercan amca, iþte Ercan amcanýn dükkanýndaydým. Ercan amca, bana dönerek; “burada oturan adamý tanýyor musun? Diye sormuþtu bana. Bense; “hayýr” dedikten sonra ona dönmüþ, “sen bu delikanlýyý tanýyor musun?” diye sormuþtu. O da; “hayýr tanýmýyorum.” Diye yanýtlamýþtý. Bunun üzerine Ercan amca; “siz amca yeðensiniz.” Demiþti. Aradan pek fazla geçmeden; “bir ihtiyacýn olursa Ercan amcana gelirsin. “dedikten sonra da kalkýp gitmiþti. Kýsacasý seni öyle hatýrlýyor.
Küçük olan yani bazen gardaþ, bazen abi dediðimse seni hiç hatýrlamýyor! Ama ben, ama ben, ben seni çok iyi hatýrlýyor ve çok özlüyorum gardaþ.
Yalnýz merak ediyorum neydi seni böylesi kine, böylesi nefrete bürüyen? Bunu bir türlü anlayamadým gardaþ. Her aklýma geldiðinde, fýrtýnalar kopar içimde gök gürler ve içime aðlar dururum sanki.
Belki de seni hiç özlemedim kim bilir. Sadece yaþlandým ve duygusallaþtým. Belki de bu yüzdendir sýk sýk aklýma geliþin.
Neydi seni bensiz, beni sensiz býrakan öfkenin adý? Neydi seni bensiz beni sensiz býrakan þey? Bunca yýlýn ardýndan hiç mi özlemedin beni gardaþ? Tam 32 yýl oldu görüþmeyeli ve hayli zaman oldu susalý!
Ama deðil artýk, deðil susma zamaný. Vakit geç ölüm yakýn. Ben ölmeden bir kez olsun, bir kez olsun görmek isterdim seni gardaþ.
Artýk hiçbir þeyden korkmuyorum biliyor musun? Senden bile korkmuyorum! Korktuðum tek þey; Küçükken abisiz býraktýðýn kardeþin ölüme gittiðinde bile elini kavrayýp; “korkma kardeþ, korkma. Seni benden kimse alamaz! Diyerek elimi avuçlarýn arasýnda terletmeyecek bir gardaþýmýn olmamasýdýr!
Þimdi sevgiden mahrum kalan bu öksüz yüreðim dayanýr mý bilmem. Bildiðim; “ ben geçmiþte yaþanan her bir olumsuzluðu unutup, hatta sana dair korkularýmý bile unutarak seni affettim gardaþ.
Özlemin bir çýð gibi içimde gardaþ Hadi gel de ister döv, istersen öldür beni!
Sana söz veriyorum, dövdüðünü babama bile söylemem gardaþ. Hadi gel hadi gel de gözlerimi sen kapat. Gözlerim açýk gitmek istemiyorum…
GARDAÞ
Üzülecek hal mi kaldý
Gidenlere bakmam gardaþ
Sen sevdin de el mi aldý
Candan seven olmaz gardaþ
Senin ki de acý mýdýr
Yüreðinde sancý mýdýr
Canýn yakan hancý mýdýr
Hancý hanýn yakmaz gardaþ
Yere düþeni çok gördüm
Gelip geçenlere sordum
Bu rüyayý hayra yordum
Hayýrda can yanmaz gardaþ
Düþman sana hiç aðlamaz
Bana ne der, hiç baðlamaz
Ýlaç verse kar saðlamaz
Dostlar canýn yakmaz gardaþ
Kirpiðine nem düþmesin
Leþ kargasý üþüþmesin
Helalini bölüþmesin
Haksa canýn yakmaz gardaþ
NOT: DOSTLARIM SORARLAR BU ÖYKÜ YAÞANMIÞ MI? SADECE ÞUNU SÖYLEYEBÝLÝRÝM; BÝZ ÞAÝRLER BAZEN GERÇEK OLMAYAN ÞEYLERÝ DAHÝ YAÞANMIÞ GÝBÝ HÝSSEDER VE ÖYLE YAZARIZ. BU ÖYKÜNÜN GERÇEKLÝÐÝNE GELÝNCE; YANIMIZDA, YÖREMÝZDE, YAKINIMIZDA BU VE BENZERÝ ÖYKÜLERÝ REEL YAÞAMDA GÖRÜP ÞAHÝTLÝK ETMEKTEYÝZ. ÝÞTE O GÖRDÜKLERÝM ÞAHÝT OLDUKLARIMIN YANI SIRI AZ DA OLSA KENDÝMDEN KATARAK KARDEÞ ÖZLEMÝNÝ ÝÞLEMÝÞÝMDÝR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.