Sen, rengi solmuş yalnızlığım

Say ki, þiirdir urganda hayalin ördüðü
Say ki, yalnýzlýktýr alacakaranlýkta güneþin gördüðü
Belki gecedir gözlerinde çarmýða gerilen
Günah kadar yakýn þeytan kadar asi
Mahpus bir kedidir aç farelere yenilen
Bakýþýnda alevli mýzraktýr yerlere serilen

Hürriyet hiç bu kadar ucuz olmamýþtý
Ürkek Güvercilere verilen satýrlarýn kalabalýðýnda
Þimdi iklimsiz yaþamaktýr avuçlarýndaki þehirde zaman
Kuytularda sýkýþan gölgeni aramak umarsýzca ve yalnýzca
Bulamamanýn sancýsýyla boþluðunun ayazýnda titremek
Yaðmur bulutlara aðýr gelirken
Gözyaþlarým utanan bir gökyüzü olur ufuklarýmda hayalin
Boyasý dökülmüþ bir aðacýn yeþilinden sýðýnmak korkulara
Ebemkuþaðýnda kalmýþ anýlarýn sarhoþluðunda
Ne ilk ne de son unuttuðum sadece bahar

Mevsimsiz kalmýþ yüzüm
Kýþa razý
Yaza fazla mütevazi
Sen, rengi solmuþ yalnýzlýðým baðýþla
Ýçimin karanlýðý sana uzak yaþamanýn bedeli
Suskun harfler kalabalýðý dilimde gecikmiþ sözcük
Seni seviyorum la baþlar bu acý öykü
Ve biter bitmemesi gereken yerde
Ayrýlýktýr sonu gelmeyen sevdalarýn baþlangýcý
Þimdi sensiz acýmsý buruk
Tut ki yaþanmamýþ hýçkýrýktýr bu aþk

Hüseyin Özbay

Sosyal Medyada Paylaşın: