DERTLİ OKYANUS
Vurgun yemiþ yüreðimin üzerinden
Bir tren gibi geçip gidiyorken sen
Hasret püskürtür sevda volkaný
Umutsuz sevgi tacirlerine
Gözyaþlarý ki
Yürekte patlayan yanardaðýn kýzgýn lavlarýdýr
(duman çýkar içinde derin acýlar saklýyorsa)
Bir sabah ansýzýn ümit ufkumda yangýn çýkar
Düþlerimin yaðmurlarý bile söndürmeye yetmez
Þarkýlar sözlerini unutur, þiirler türkülere küser
Yaktýðým besteler sevgilinin kulaðýna gider
Kan kokan çiçekler boyun büker gecelere inat
Yalnýzlýða sevdalanmýþ ruhum þu gençlik körfezinde
Hüzne boðulur kahkahalar,
Papatya fallarýna kalýr seviyor, sevmiyor demek
Kanatsýz uçmayý öðrenir güvercinler
Aþk mektuplarý ayaklarýna takýlýnca
Delikanlý yüreðim tutuþur nedense;
Yârimin hayali bakýnca göz kýrpmadan gözlerime…
Denizini unutmuþ gemiler daðlarý özler
Ýçi dert dolu okyanuslarý kim sever
Göçmen kuþlar bile yolunu þaþýrýr mavi bulutlar arasýnda
Beyaz bir karanlýk sarar her yanýmý sigaramdan bir yudum çekince
Ah birde sen olsaydýn doðan güneþe bakarken sessizce
Sahi az kalsýn unutuyordum;
Bana gülmesini öðretsene…
Sýrýlsýklam gülünmüyor gözyaþlarým yanaðýma deðince
Dokun istersen üþüyen yüreðime
Artýk gitmeliyim karanlýk geceler beni bekliyor
Harabe þehirler beni çaðýrýyor
VE SENSÝZLÝK YAÐMURLARIN BÝLE KANINA DOKUNUYOR.
2004
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.