Baþýmýn üstüne bir kubbe inmiþ,
Ortasý semada, kenarý yerde.
Geceyi süsleyen kandiller sönmüþ,
Mehtapla aramda kurþundan perde.
Gizliden gizliye devasa eller,
Minicik pamuklar serpiyor yere.
Yorganýn altýna saklanmýþ yollar,
Garlarda trenler çýkmaz sefere.
Gümüþi fanusun içinde tek ben,
Derbeder gezerim karýnca gibi.
Hülyamýn mýzraðý kubbeyi delen,
Yaralý ufuklar turuncu gibi.
Aþký ertelemiþ delikanlýlar,
Dünya aþk mektubu aðaçlar kalem.
Ýzbeye çekilmiþ bütün canlýlar,
Ölüm uykusunda koskoca âlem.
Saçlarým býyýðým pamukla dolu,
Serseri gezerim fanus içinde.
Ýzlerim sayýyor gittiðim yolu,
Yunus’u ararým Yunus içinde.
Mehmet NACAR